fashianne

Nie chciało mi się pisać, naprawdę przepraszam, ale kto w taka pogodę ma ochotę siedzieć przed komputerem? Tak samo story na instagramie kiedy dzieje się coś naprawdę super, to najczęściej wolę się sama tym cieszyć niż zaprzątać sobie głowę wyciąganiem telefonu. Oczywiście nie mam nic do osób, które to robią, bo to nie moja sprawa. Nie umiem być blogerką. Piszę posty, mam pomysły na nowe, ale też jakąś wykwintną pisarką nigdy nie byłam. Mój ścisły umysł bardzo ciężko ogarniał ortografię.

Wstydzę się robić zdjęcia w miejscach publicznych, chociaż z tym mocno walczę. Chodziłam w lecie w czapce jak byłam łysa i miałam gdzieś, że ktoś się patrzy. Co to dla mnie zrobienie jakiegoś zdjęcia?! W szpitalu robiłam bardziej wstydliwe rzeczy np. sikanie do basenu. Na oczach kamery, która była w moim pokoju. A teraz wstydzę się zrobić zdjęcia na mieście? Och… nie umiem być blogerką.

Zdaję sobie sprawę z tego, że pisze bloga i jednocześnie twierdze, że się do tego nie nadaje. Dlatego, że chcę udowodnić sobie i wszystkim. Głównie tym którzy twierdzili, że nie umiem pisać, nie poradzę sobie z tym, po co mi to i HAHA BLOGERKA. Pewnie dlatego nie umiem nią być. Narzekać nie będę, że nie czuję wsparcia, bo po co po co po co?

Mimo, że nie umiem być blogerką, będę się starała dla tych osób co mnie czytają, piszą, pytają się o to co przeżyłam lub piszą, że mają taki sam problem. Mam nadzieję, że ktoś czytając mój blog będzie się zastanawiał nad swoim życiem i nad tym, że najważniejsze to być pozytywnie nastawionym. Wtedy wszystko staje się jakieś takie prostsze 🙂

Ostatnio postanowiłam sobie poprawę. Miałam zacząć częściej wychodzić, więcej robić w domu i przestać jeść fastfoody i zupki chińskie. Mam obiad w domu, po prostu mi się chciało. Zdecydowałam jednak, że napiszę do normalnego dietetyka i w końcu przytyje. Chciałam wychodzić, ale na dworze było bardzo zimno, więc z mojego postanowienia nic nie wyszło.

I teraz czas na ten tytułowy kawałek słońca. Pojawił się w sobotę i w końcu mnie uwolnił! Przez weekend wychodziłam na długie spacery z Tatą. Byliśmy w ogrodzie saskim i nad zalewem, a w niedziele byłam też nad Firlejem ze znajomymi. Wyjście z psem to jest przyjemność, a nie mus.

Teraz już kończy się zabawa, bo na tygodniu raczej słabo jest się z kimś spotkać, więc siedzę w domu całymi dniami. Jednak ten kawałek słońca sprawił, że się nakręciłam.  Teraz mam powera, żeby posprzątać na stoliczku gratów. Pomalować farbkami drewniane skrzyneczki na biżuterie. I co tylko dusza zapragnie np. śpiew!

Kocham zimę bardzo, ale kiedy się zaczyna przedłużać to już mam jej dość. Tak jak teraz. Świetnie bawię się w śniegu z psem. Na dworze jest pięknie biało, ale co za dużo to niezdrowo. Nie mogę się opalać, słońce jest mi potrzebne tylko i wyłącznie do zwiększenia poziomu endorfin! Dlatego staram się te ciepłe dni wykorzystać na maksa. Też z tego korzystajcie jak tylko możecie, bo podobno w weekend znowu przyjdą mrozy.

A jak to jest u Was? Zima, wiosna, jesień, lato ? Jaka jest wasza ulubiona pora roku?