fashianne

Stwierdzam, że fartem jest brak nawrotu choroby! Podziwiam ludzi, którzy pokonując takie choroby i dowiadując się o nawrocie dalej walczą. Jesteście wielcy! To było tylko toksyczne działanie leków, których już nie mam :). Ogólnie dużo leków mi już odeszło, więc to coraz lepiej dla mojego żołądka. Największym plusem jest odstawianie sterydów! Organizm coraz lepiej sam sobie radzi bez wspomagania. Tydzień czekaliśmy, aż szkodzące leki ze mnie wyjdą. Kolejny przebiegł na oczekiwaniu na lepsze wyniki, które zrobiły nam dobrego psikusa. Na szczęście na plus, ponieważ miałam wyjść w poniedziałek, ale granulocytów było tylko 0.38. Dolna granica to 2.8, ale ja umówiłam się z lekarzem, że kiedy będę miała od 0.5 do 1 to mogę wyjść do domu. W poniedziałek umówiliśmy się, że wyjdę we wtorek i będę spokojnie rosła już w domu, bo nie ma potrzeby trzymania mnie w zamknięciu w szpitalu jak mogę siedzieć w domu. We wtorek przychodzi doktor i mówi, że nagle skoczyły do 0.75! Jak? Nie wiem, haha. Z jednej strony byłam wkurzona, że w jedna noc zdołały urosnąć tyle co przez ostatni tydzień.. Zaczynałam rosnąć od 0.08. Z drugiej MEGA się z tego cieszyłam, ale mogły się postarać wcześniej.

No nic nie ma co narzekać, bo wyszłam i jest jak zawsze cudownie! Nienawidzę wracać do szpitala, ale uwielbiam powrót do domu. Kiedy doceniam każdy dotyk, uśmiech i rozmowę. W poniedziałek kolejne badania, już współczuję osobie, która będzie szukać żyły na rękach. I sobie też współczuję, bo na pewno będzie bolało! We wtorek kontrola i wyniki. Zobaczymy jak radzą sobie wyniki po zmniejszonych sterydach!

Staram się korzystać z wolnego, bo jak widać nigdy nic nie wiadomo. Najbardziej cieszę się, że pobyt w szpitalu był dość krótki, bo dzięki temu nie straciłam tak siły. Kondycja trochę spadła, ale z wstawaniem jest już coraz lepiej. Pogoda dla mnie nie jest zbyt idealna, bo słońca raczej muszę unikać, ale chociaż chce się wstawać i żyć rano. W sobotę może uda mi się namówić rodziców na wyjście na noc kultury w Lublinie. Oczywiście w maseczce, na krótko i starając się omijać tłumy. Nie wiem jak to się nam uda, ale już nie mogę się doczekać. Buzia sama się śmieje. Na dziś to wszystko i przepraszam za opóźnienie, ale chciałam spędzić trochę czasu z rodziną :).

Trochę się nudzę. W sumie jeżdżenie co tydzień na kontrole miało swoje plusy. Częściej wychodziłam z domu! Czy deszcz czy śnieg wyjść trzeba było. Teraz kiedy kontrole mam raz na miesiąc, niestety siedzę i czekam w 4 ścianach. Poszalałam trochę dopiero na majówkę. Jadłam KFC! I byłam w Nałęczowie, niestety nie dostałam jeszcze filmików, więc vlog dodam później. Byłam na dwóch grillach. Jadłam nawet szaszłyki. Ogólnie jedzenie z grilla nie jest dla mnie wskazane, ale już jestem pół roku po przeszczepie. Trzeba zacząć przyzwyczajać brzuszek do różnych rzeczy. Kolejną frajdą dla mnie była jazda taksówką, SAMEMU. Haha, wiem jak bardzo głupie może Wam się to wydawać, ale dla kogoś kto od roku jest zależny od innych. Dzień, w którym poczuję się znowu trochę wolności od razu przynosi ulgę. W końcu poczułam się po prostu NORMALNIE. Ogólnie całą majówkę się nie nudziłam. Dużo chodziłam na spacery, jeździliśmy na działkę, znajomi do mnie przyjeżdżali. Jednak z całego tygodnia najlepszy wieczór spędziłam z przyjaciółką w „Podwórku”. Ona wypiła piwko, ja oczywiście wodę. Siedziałyśmy, plotkowałyśmy, robiłyśmy foteczki. Nawet teraz jak to piszę napływają mi łzy szczęścia do oczu. Człowiek potrzebuje właśnie takiej wolności i naprawdę zaczyna doceniać każdy wdech powietrza na dworze. Każdy krok, który może postawić bez opierania się o czyjąś rękę. Potem poszłyśmy na spacer po krakowskim i wpadłyśmy do „komitetu”, gdzie kiedyś pracowałam jako barmanka. Zobaczyłam się z moją „córcią” i przyszłym piosenkarzem , który chwilowo jest barmanem. Tylko na chwilę, bo o 21 już zaczął dzwonić Tata, żeby wracała do domu. Tak, dla niego znowu mam 15 lat. Ponownie powrót TAXI! Tym razem nawet nikt nie zszedł po mnie na dół! Takie małe rzeczy tak cholernie mnie cieszą. Niestety długi weekend się kończy, ale mam nadzieję, że wyniki za 2 tygodnie okażą się bardzo dobre i dostanę pozwolenie na więcej. Poza tym pochwalę się, że w końcu zaczęłam wstawać opierając się rękami tylko o nogi. Dla mnie to duży krok na przód. Dziękuję wszystkim za wsparcie, szczególnie kochanemu i mojej wspaniałej, najgłośniejszej przyjaciółce Klaudii. Kiedy ona się śmieje Ty po prostu też musisz haha. Kocham Cię mocno! Cudownie jest doceniać ludzi, którzy są z Tobą w najgorszych chwilach, bo prawdziwych przyjaciół poznaje się w biedzie. Mam nadzieję, że brat dowiezie mi w tym tygodniu filmiki, jeśli nie zrobiłam już zdjęcia do następnego posta. Zobaczycie czym się myję. HAHAHA.